-
1 δαρόν
1 long, for a long timeμοῖραν δ' εὔνομον αἰτέω σε παισὶν δαρὸν Αἰτναίων ὀπάζειν N. 9.30
τὰν δὲ λαῶν γενεὰν δαρὸν ἐρέπτοι σώφρονος ἄνθεσιν εὐνομίας Pae. 1.9
-
2 αἰτέω
a ask, ask a question of c. dupl. acc., τί ἔρδων φίλος σοί εἴην, τοῦτ' αἴτημί σε fr. 155. 3.b ask forΔιὸς αἴτει πανδόκῳ ἄλσει σκιαρόν τε φύτευμα O. 3.17
ἐκάλεσσε Ποσειδᾶν' εὐρυβίαν αἰτέων λαοτρόφον τιμάν τιν ἑᾷ κεφαλᾷ O. 6.60
θεῶν δ ὄπιν ἄφθονον αἰτέω, λτ;γτ;έναρκες, ὑμετέραις τύχαις P. 8.72
“ἔσσεταί τοι παῖς ὅν αἰτεῖς, ὦ Τελαμών” I. 6.52 ( Ἀνταίου κούραν）· τὰν μάλα πολλοὶ ἀριστῆες ἀνδρῶν αἴτεον σύγγονοι asked in marriage P. 9.107c ask c. inf., ἔρχομαι αἰτήσων (sc. Δία)πόλιν εὐανορίαισι τάνδε κλυταῖς δαιδάλλειν O. 5.20
μοῖραν δ εὔνομον αἰτέω σε παισὶν δαρὸν Αἰτναίων ὀπάζειν, Ζεῦ πᾶτερ N. 9.30
τῶ καὶ ἐγώ, καίπερ ἀχνύμενος θυμόν, αἰτέομαι χρυσέαν καλέσαι Μοῖσαν (pass.: Σ, Wil. contra med. interp.) I. 8.5d ask foll. by impv.,αἰτέω σε, ἵλαος δέξαι στεφάνωμα τόδ P. 12.1
-
3 δηρόν
δηρόν, lange Zeit hindurch, lange; dorisch δᾱρόν, Ahrens Dial. Dor. n. 139: eigentlich der als Adverbium gebrauchte Accusativ von δηρός, ά, όν. Bei Homer findet sich δηρόν oft. Das Wort ist verwandt mit δήν, δηϑά und dem Latein. diu; hinter dem Δ hatte es ursprünglich ein Digamma; es kommt von der Wurzel ΔιF- (Curtius Grundz. d. Griech. Etymol. 1, 201). bedeutete ursprünglich (seiner Accusativ-Form gemäß) »den Tag hindurch« und ist abgeo schlissen aus ΔΙFΗΡΌΝ, ΔFΗΡΌΝ. Bei Homer zeigt sich das Digamma an zwei Stellen, indem vor δηρόν im Verse eine kurze Solbe metrisch lang gebraucht wird, Iliad. 9, 415 ἐπῑ δηρόν und Odyss. 1, 203 ἔτῑ δηρόν. Doch ist zu beachten, daß in beiden Srellen die betreffende Kürze in der Arsis steht; das Digamma wurde also offenbar nur noch schwach gohört und mußte durch die Kraft der Arsis gestützt werden. In den Liedern, zu welchen die beiden genannten Stellen gehören, kommt δηρόν sonst nicht vor. Aber in einer überwiegenden Anzahl von Stellen anderer Lieder erscheint δηρόν zweifellos ohne Digamma, indem eine kurze Sylbe im Verse vor δηρόν metrisch kurz gebraucht wird: Odyss. 2, 285. 8, 150 Iliad. 21, 391 οὐκέτι δηρόν; Iliad. 2, 435 μηδ' ἔτι δηρόν; 5, 885 ἦ τέ κε δηρόν; 5, 895 μάν σ' ἔτι δηρόν; 17, 41 μὰν ἔτι δηρόν. Von diesen sieben Stellen, in denen das Digamma des Wortes δηρόν verschwunden ist, gehören zwei, nämlich Odyss. 2, 285 und Iliad. 2, 435, grade zu Liedern, welche unter die ältesten und alterthümlichsten im ganzen Homer gerechnet werden müssen uud namentlich entschieden älter sind, als das 1. Buch der Odyssee und das 9. Buch der Ilias, in denen die beiden vorhin genannten Stellen vorkommen, welche das Digamma in δηρόν haben. Diese merkwürdige Thatsache, daß in den ältesten Liedern das Digamma von δηρόν verschwunden ist, in jüngeren aber wieder erscheint, eine Thatsache, von der Curtius Grundz. d. Griech. Etymol. 2, 145 offenbar eben so wenig etwas gewußt hat, wie Buttmann Ausf, Gramm. 2. Ausg. 1 S. 44, zeigt recht deutlich, wie sehr man fehl gehn könne bei den berühmten auf metrische Digamma-Betrachtung und ähnliche Dinge gestützten Schlüssen über die Abfassungszeit der einzelnen Theile des Homer. Vgl. über diese falsche Methode der Vertheilung des Homer auf » aetates« Sengebusch Recension von Giseke »die allmähliche Entstehung der Gesänge der Ilias« in Jahns Jahrb. f. Phil. u. Päd. 1854 Bd. 69 Heft 3 S. 241 – 258. Eine lange Sylbe steht im Verse vor δηρόν Iliad. 2, 298. 13, 151. 14, 206. 305. 16, 852. 18, 125. 248. 19, 46. 20, 43. 24, 131 Odyss. 4, 109. 6, 220. 250. 8, 33. 10, 260. Den Vers beginnt δηρόν Iliad. 5, 120. 285. 10. 371. 12, 300. 14, 484. 18, 133. 19, 64. 20, 422 Odyss. 5, 396. 16, 171. 18, 146. 19, 802. 21, 112. 24, 395. – Mit einer Negation verbunden ist δηρόν wie das negirte δήν aufzufassen, s. s. v. δήν; so z. B. Odyss. 1, 203 οὔ τοι ἔτι δηρόν γε φίλης ἀπὸ πατρίδος αἴης ἔσσεται = jetzt wird er heimkehren. – Die vorhin betrachtete Stelle Iliad. 9, 415 ist auch dadurch merkwürdig, daß in ihr ἐπὶ δηρόν dieselbe Bedeutung hat wie sonst das einfache δηρόν ohne Präposition, ὤλετό μοι κλέος ἐσϑλόν. ἐἀὶ δηρὸν δέ μοι αἰὸν | ἔσσεται, οὐδέ κέ μ' ὦκα τέλος ϑανάτοιο κιχείη; wenn nicht etwa Tmesis anzunehmen, ἐπὶ – ἔσσεται = ἐπέσσεται; Aristarch erklärte nach Scholl. Aristonic. den Vers 416 ἔσσεται – κιχείη für unächt, und nach Scholl. Didym. fehlte er in der Ausgabe des Zenodot ganz; aber dann muß ἔσται hinzugedacht werden, wie auch Aristonicus ausdrücklich sagt. – Sehr interessant sind die beiden einander gleich lautenden Stellen Iliad. 14, 206. 305, von denen die letztere dem Aristarch, nach Scholl. Aristonic., und schon dem Zenodot, nach Scholl. Didym., für unächt galt. In diesen Stellen ist δηρόν so mit χρόνον verbunden, daß es auf den ersten Blick scheinen könnte, als liege ein adjectivisches δηρόν vor, δηρὸν χρόνον Accusativ von δηρὸς χρόνος: ἤδη γὰρ δηρὸν χρόνον ἀλλήλων ἀπέχονται εὐνῆς καὶ φιλότητος. Aristarch aber nahm auch hier, und gewiß mit Recht, δηρόν als Adverbium = »lange Zeit«, und das folgende χρόνον dann für sich ganz in derselben Bedeutung = »lange Zeit«, also Homerische Parallelie, zweimal hinter einander dasselbe mit verschiedenen Worten gesagt; Scholl. Aristonic. Iliad. 14, 206 (ἡ διπλῆ,) ὅτι παραλλήλως δηρόν καὶ χρόνον. Ein anderes Schol. (V.) zu derselben Stelle erinnert an Iliad. 2, 298, wo man ebenfalls im ersten Augenblicke versucht sein könnte, δηρόν für ein wirkliches Nomen zu halten: αἰσχρόν τοι δηρόν τε μένειν κενεόν τε νέεσϑαι. – Die Diple Aristarchs bei Iliad. 14, 206 ist gegen Sophokles und Euripides gerichtet, wovon Friedländer in seiner Ausgabe des Aristonicus Nichts sagt. Nämlich än jenen beiden Stellen des 14. Buchs der Ilias hielt Sophokles δηρὸν χρόνον für den Accusatio von δηρὸς χρόνος; denn er sagt, unzweifelhaft die Homerischen Stellen vor Augen habend, Ajac. 414 πολὺν πολύν με δαρόν τε δὴ κατείχετ' ἀμφὶ Τροίαν χρόνον. Noch weiter gieng Euripides, indem er wirklich den Nominativ δηρὸς χρόνος gebrauchte, Herc. fur. 702 χρόνος γὰρ ἤδη δαρὸς ἐξ ὅτου πέπλοις κοσμεῖσϑε σῶμα; auch hier zeigt die Verbindung mit χρόνος, daß Euripides die Homerischen Stellen des 14. Buchs der Ilias vor Augen hatte. Vorsichtiger ahmte Aeschvius dem Homer nach, Suppl. 516 ἀλλ' οὔτι δαρὸν χρόνον ἐρημώσει πατήρ. Eben so vorsichtig war der Dichter des Homerischen Hymnus auf Demeter, vs. 283 δηρὸν δ' ἄφϑογγος γένετο χρόνον. Auf dieselbe Art verfuhr Euripides Iph. Taur. 1339 ἐπεὶ δὲ δαρὸν ἦμεν ἥμενοι χρόνον; Orest. 55 δαρὸν ἐκ Τροίας χρόνον ἄλαισι πλαγχϑείς; Iph. Aul. 680 μέλλουσα δαρὸν πατρὸς ἀποικήσειν χρόνον; Heraclid. 69 ὦ τὰς Ἀϑήνας δαρὸν οἰκοῠντες χρόνον; besonders interessant ist Bacch. 889 κρυπτεύουσι δὲ ποικίλως δαρὸν χρόνου πόδα καὶ ϑηρῶσιν τὸν ἄσεπτον. – Die Homerische Stelle Iliad. 9, 415 ἐπὶ δηρὸν δέ μοι αἰών abmte Musäus nach, vs. 290 οὐδ' ἐπὶ δηρὸν ἀλλήλων ἀπόναντο πολυπλάγκτων ὑμε ναίων. Vor Musäus liebte Apoll. Rhod. dies Homerische ἐπὶ δηρόν, s. Argonaut. 1, 615. 870. 1072. 2, 517. 757. 3, 950. 1049. Derselbe Apoll. Rh. sagt etwas kühner Argon. 2, 449. 3, 956 οὐ μετὰ δηρόν. – Homer. hymn. Apoll. 59 lückenhaft κνίσση δέ τοι ἄσπετος αίεὶ..... δηρόν, ἄναξ, εἰ βόσκοις, ϑεοί κέ σ' ἔχωσιν; hymn. Mercur. 21 οὐκέτι δηρὸν ἔκειτο μένων ἱερῷ ἐνὶ λίκνῳ; vs. 126 verderbt ὡς ἔτι νῠν τάμετ' ἅσσα πολυχρόνιοι πεφύασιν, δηρὸν δὴ μετὰ ταῦτα καὶ ἄκριτον; hymn. Vener. 105 αὐτὰρ ἔμ' αὐτὸν δηρὸν ἐυ ζώειν καὶ ὁρᾶν φάος ἠελίοιο; vs. 261 δηρὸν μὲν ζώουσι; Hes. Th. 629 δηρὸν γὰρ μάρναντο, πόνον ϑυμαλγέ' ἔχοντες, vs. 646 μάλα δηρὸν μαρνάμεϑ' ἤματα πάντα; Pindar. N. 9, 30 μοὶραν δ' εὔνομον αἰτέω σε δαρὸν παισὶν Αἰτναίων ὀπάζειν; Aesch. Prom. 648 τί παρϑενεύει δαρόν; vs. 940 δαρὸν γὰρ οὐκ ἄρξει ϑεοῖς; Soph. Trach. 65 πατρὸς οὕτω δαρὸν ἐξενωμένου; El. 1065 δαρὸν οὐκ ἀπόνητοι; Euripid. Hecub. 184 ἐξαύδα, μὴ κρύψῃς δαρόν; Andromach. 118 ὦ γύναι, ἃ Θέτιδος δάπεδον καὶ ἀνάκτορα ϑάσσεις δαρόν, οὐδὲ λείπεις. Die Form mit dem Η, δηρόν, kommt bei den Tragikern nicht vor.
-
4 αἴτημι
a ask, ask a question of c. dupl. acc., τί ἔρδων φίλος σοί εἴην, τοῦτ' αἴτημί σε fr. 155. 3.b ask forΔιὸς αἴτει πανδόκῳ ἄλσει σκιαρόν τε φύτευμα O. 3.17
ἐκάλεσσε Ποσειδᾶν' εὐρυβίαν αἰτέων λαοτρόφον τιμάν τιν ἑᾷ κεφαλᾷ O. 6.60
θεῶν δ ὄπιν ἄφθονον αἰτέω, λτ;γτ;έναρκες, ὑμετέραις τύχαις P. 8.72
“ἔσσεταί τοι παῖς ὅν αἰτεῖς, ὦ Τελαμών” I. 6.52 ( Ἀνταίου κούραν）· τὰν μάλα πολλοὶ ἀριστῆες ἀνδρῶν αἴτεον σύγγονοι asked in marriage P. 9.107c ask c. inf., ἔρχομαι αἰτήσων (sc. Δία)πόλιν εὐανορίαισι τάνδε κλυταῖς δαιδάλλειν O. 5.20
μοῖραν δ εὔνομον αἰτέω σε παισὶν δαρὸν Αἰτναίων ὀπάζειν, Ζεῦ πᾶτερ N. 9.30
τῶ καὶ ἐγώ, καίπερ ἀχνύμενος θυμόν, αἰτέομαι χρυσέαν καλέσαι Μοῖσαν (pass.: Σ, Wil. contra med. interp.) I. 8.5d ask foll. by impv.,αἰτέω σε, ἵλαος δέξαι στεφάνωμα τόδ P. 12.1
-
5 μοῖρα
1a portion, (c. partit. gen.)ἐν δὲ μιᾷ μοίρᾳ χρόνου O. 7.94
τὸ δὲ παθεῖν εὖ πρῶτον ἀέθλων· εὖ δ' ἀκούειν δευτέρα μοῖῤ P. 1.99
b due (share) c. appositive gen. ( Ἑρμᾶν) ὃς ἀγῶνας ἔχει μοῖράν τ' ἀέθλων contests as his due O. 6.79 ἀπάτερθε δ' ἔχον διὰ γαῖαν τρίχα δασσάμενοι πατρωίαν ἀστέων μοίρας (Meineke: μοῖραν codd., fort. recte) O. 7.76 εὔχομαι (sc. σε) ἀμφὶ καλῶν μοίρᾳ νέμεσιν διχόβουλον μὴ θέμεν as regards the blessings that are their due O. 8.86 τὶν δὲ μοῖρ' εὐδαιμονίας ἕπεται happiness as your due P. 3.84 ἐν δαιτὸς δὲ μοίρᾳ during the banquet, which was their due P. 4.127ἐκάλειφιλίαν νόστοιο μοῖραν P. 4.196
βραχύ μοι στόμα πάντ' ἀναγήσασθ ὅσων Ἀργεῖον ἔχει τέμενος μοῖραν ἐσλῶν N. 10.20
ἀγώνων μοῖραν Ἑρμᾷ καὶ σὺν Ἡρακλεῖ διέποντι θάλειαν contests, which are allotted to them N. 10.53 ἔστι δὲ καὶ διδύμων ἀέθλων Μελίσσῳ μοῖρα πρὸς εὐφροσύναν τρέψαι γλυκεῖαν ἦτορ i. e. two prizes allotted to him I. 3.10 πάντ' ἔχεις, εἴ σε τούτων μοῖῤ ἐφίκοιτοκαλῶν I. 5.15
ἀνὰ δ' ἄγαγον ἐς φάος οἵαν μοῖραν ὕμνων I. 6.62
καλῶν μὲν ὦν μοῖράν τε τερπνῶν ἐς μέσον χρὴ παντὶ λαῷ δεικνύναι fr. 42. 3.c destinyIἕποιτο μοῖρα καὶ ὑστέραισιν ἐν ἁμέραις ἀγάνορα πλοῦτον ἀνθεῖν σφίσιν P. 10.17
μοῖραν δ' εὔνομον αἰτέω σε παισὶν δαρὸν Αἰτναίων ὀπάζειν N. 9.29
καὶ θνατὸν οὕτως ἔθνος ἄγει μοῖρα N. 11.43
II doom Περσεὺς ὁπότε τρίτον ἄυσεν κασιγνητᾶν μέρος ἐνναλίᾳ Σερίφῳ λαοῖσί τε μοῖραν ἄγων ( ἄνυσσεν v. l.: “ein Wortspiel,” Wil., 146) P. 12.12ἐπέπεσε μοῖρα Pae. 2.64
πεπρωμέναν θῆκε μοῖραν μετατραπεῖν fr. 117a. < μοῖρα> (supp. Bergk) Θρ. 3. 8.2 pro pers.a sing., as personification of 3 supra. Apportioning, Destinyὅταν θεοῦ Μοῖρα πέμπῃ ἀνεκὰς ὄλβον ὑψηλόν O. 2.21
οὕτω δὲ Μοῖρ' ἅ τε πατρώιον τῶνδ ἔχει τὸν εὔφρονα πότμον, ἐπί τι καὶ πῆμ ἄγει O. 2.35
οὐ θεῶν ἄτερ ἀλλὰ Μοῖρά τις ἄγεν P. 5.76
οὐκ ἔχω εἰπεῖν τίνι τοῦτο Μοῖρα τέλος ἔμπεδον ὤρεξε N. 7.57
b pl., the Fates, viz. Klotho O. 1.26, I. 6.8; Lachesis O. 7.64, Πα. 12. 77; Tyche fr. 41: in the company of Eleithuia O. 6.42, N. 7.1, Πα. 12. 17; of Time O. 10.52τᾷ μὲν ὁ Χρυσοκόμας πραύμητίν τ' Ἐλείθυιαν παρέστασέν τε Μοίρας O. 6.42
παρέσταν μὲν ἄρα Μοῖραι σχεδὸν O. 10.52
Μοῖραι δ' ἀφίσταντ P. 4.145
Ἐλείθυια, πάρεδρε Μοιρᾶν βαθυφρόνων N. 7.1
ἐγὼ δ' ὑψίθρονον Κλωθὼ κασιγνήτας τε προσεννέπω ἑσπέσθαι κλυταῖς ἀνδρὸς φίλου Μοίρας ἐφετμαῖς I. 6.18
Θέμιν Μοῖραι ποτὶ κλίμακα σεμνὰν ἆγον fr. 30. 3. test., Paus., 7. 26. 8., ἐγὼ μὲν οὖν Πινδάρου τά τ' ἄλλα πείθομαι τῇ ᾠδῇ καὶ Μοιρῶν τε εἶναι μίαν τὴν Τύχην καὶ ὑπὲρ τὰς ἀδελφάς τι ἰσχύειν fr. 41.3 fragg. ἔμαθον δ' ὅτι μοιραν[ Πα. 13. c. 5. ]εοι μοῖρ' ἔνθα[ Θρ.. 11. ]μοιραν εχ[ ?fr. 337. 15. -
6 παῖς
1 son, daughter, childaἈοῦς τε παῖδ' Αἰθίοπα O. 2.83
Αἰνησιδάμου παιδὶ Theron O. 3.9διδύμοις παισὶ Λήδας O. 3.35
Κλυμένοιο παῖδα Erginos O. 4.19 παῖδα ἰόπλοκον Εὐάδναν (Bergk: παῖδ' ἰοπλόκαμον codd.) O. 6.30 παῖδα, τὸν Εὐάδνα τέκοι Iamos O. 6.49 ὦ παῖ Σωστράτου Hagesias O. 6.80τὰν ποντίαν ὑμνέων παῖδ' Ἀφροδίτας Ῥόδον O. 7.14
Ὑπεριονίδας ἔντειλεν φυλάξασθαι χρέος παισὶν φίλοις O. 7.41
τέκεν ἑπτὰ παῖδας O. 7.73
οὐκ ἄτερ παίδων σέθεν O. 8.45
τοῦ παῖς ἔστα σὺν Ἀχιλλεῖ μόνος Patroklos O. 9.70 τὸν Ὀλυμπιονίκαν Ἀρχεστράτου παῖδα Hagesidamos O. 10.2παῖς ὁ Λικυμνίου Οἰωνός O. 10.65
ἀλλ' ὥτε παῖς ἐξ ἀλόχου O. 10.86
παῖδ' ἐρατὸν δ Ἀρχεστράτου O. 10.99
Ἀρχεστράτου παῖ O. 11.12
παῖ Ζηνὸς ἐλευθερίου σώτειρα Τύχα O. 12.1
χρύσεαι παῖδες εὐβούλου Θέμιτος O. 13.8
θεῶν κρατίστου παῖδες (κρατιστόπαιδες Σ.) O. 14.15παίδεσσιν ὕμνον Δεινομένεος τελέσαις P. 1.79
ὦ Δεινομένειε παῖ Hieron P. 2.18χόλος δ' οὐκ ἀλίθιος γίνεται παίδων Διός P. 3.12
βάματι δ' ἐν πρώτῳ κιχὼν παῖδ ἐκ νεκροῦ ἅρπασε Asklepios P. 3.43Νηρέος εὐβούλου Θέτιν παῖδα κλυτάν P. 3.92
Κρόνου παῖδας P. 3.94
τοῦ δὲ παῖς Achilles P. 3.100 Αἰήτα ζαμενὴς παῖς Medea P. 4.11 “κέκλυτε, παῖδες ὑπερθύμων τε φωτῶν καὶ θεῶν” P. 4.13 “ Εὐρύπυλος Γαιαόχου παῖς ἀφθίτου Ἐννοσίδα” P. 4.33 “Ἰφιμεδείας παῖδας, ὦτον καὶ σέ” P. 4.89 “ Αἴσονος γὰρ παῖς ἱκάνω” Jason P. 4.118 “ παῖ Ποσειδᾶνος Πετραίου” Pelias P. 4.138 Μεσσανίου δὲ γέροντος δοναθεῖσα φρὴν βόασε παῖδα ὅν Antilochos P. 6.36 Ὀικλέος παῖς Amphiareus P. 8.39 “ φυᾷ τὸ γενναῖον ἐπιπρέπει ἐκ πατέρων παισὶ λῆμα” P. 8.45ὁ δὲ τὰν εὐώλενον φρέψατο παῖδα Κυράναν P. 9.18
“ τόθι παῖδα τέξεται” Aristaios P. 9.59 Δανάας ποτὲ παῖς Perseus P. 10.45ὦ παῖδες Ἁρμονίας P. 11.7
Ἁγησιδάμου παῖ Chromios N. 1.29 Τιμονόου παῖδ Timodemos N. 2.10 παῖς Ἀριστοφάνεος Aristokleidas N. 3.20 Πελίαο παῖς Akastos N. 4.60λόγον Αἰακοῦ παίδων N. 4.72
Ἐλείθυια, παῖ μεγαλοσθενέος Ἥρας N. 7.2
παῖς ὁ Θεαρίωνος Σωγένης N. 7.7
παίδων δὲ παῖδες ἔχοιεν αἰεὶ γέρας τό περ νῦν N. 7.100
ματέρι καὶ διδύμοις παίδεσσιν Apollo and Artemis N. 9.4Ταλαοῦ παῖδες N. 9.14
ἐν γὰρ δαιμονίοισι φόβοις φεύγοντι καὶ παῖδες θεῶν (cf. I. 3.18) N. 9.27 παιδὶ Ἁγησιδάμου Chromios N. 9.42Οὐλία παῖς Θεαῖος N. 10.24
Λήδας παῖς Polydeukes N. 10.66παῖ Ῥέας Ἑστία N. 11.1
ἐλπίδες δ' ὀκνηρότεραι γονέων παιδὸς βίαν ἔσχον Aristagoras N. 11.22 τὸν ἀδείμαντον Ἀλκμήνα τέκεν παῖδα Herakles I. 1.13 Ἰφικλέος μὲν παῖς Iolaos I. 1.30σέθεν, Ἀμφιτρύων, παῖδας I. 1.56
Αἰνησιδάμου παῖδες Theron and Xenokrates I. 2.29 ἄτρωτοί γε μὰν παῖδες θεῶν (cf. N. 9.27, fr. 77. 1, fr. 118: ἀντὶ τοῦ οἱ θεοί Σ.) I. 3.18παίδων ὁπλοτάτου Φυλακίδα I. 6.6
ὁ Κλεονίκου παῖς Lampon I. 6.16 “ λίσσομαι παῖδα θρασὺν ἐξ Ἐριβοίας ἀνδρὶ τῷδε τελέσαι” Aias I. 6.45 “ἔσσεταί τοι παῖς, ὃν αἰτεῖς, ὦ Τελαμών” I. 6.52ἀγλαοὶ παῖδές τε καὶ μάτρως I. 6.62
τὺ δέ, Διοδότοιο παῖ Strepsiades I. 7.31 Σίσυφον κέλοντο ᾧ παιδὶ τηλέφαντον ὄρσαι γέρας φθιμένῳ Μελικέρτᾳ fr. 5. 2. παίδεσσι Λατοῦς (Bergk: παιδ' οἱ, παῖδες οἱ codd. Theophrasti) fr. 33c. 2. Θρονίας Ἄβδηρε χαλκοθώραξ [Πος]ειδᾶ-νός τε παῖ Pae. 2.2
Λατόος παῖδες Pae. 5.44
ἤτορι δὲ φίλῳ παῖς ἅτε ματέρι κεδνᾷ Pae. 6.12
θρασυμή]δεα πάις[ Pae. 6.77
παῖδα ποντίας Θέτιος βιατάν Achilles Πα... ]παιδα.τ[ Πα. 7. a. 2. ἀλλά μιν Κρόνου παῖ[δες] ἔκρυψαν (supp. Lobel) Πα... δίδυμοι παῖδες Artemis and Apollo Πα. 12. 1. τὰν παῖδα δε[ Πα. 22. i. 2. Δαμαίνας πα[ῖ Pagondas? Παρθ. 2.. παῖ θρασύμηδες Ἀμύντα Alexandros fr. 120. ἔμολε[.]αι παῖδα[ fr. 169. 41. ] παιδὶ δικτυ[ fr. 260. 6. Ἐχεκ[ρά]τει παιδὶ Πυθαγγέλω ?fr. 333a. 6.I Zeus.Κρόνου παῖδ O. 1.10
ὦ Κρόνιε παῖ Ῥέας O. 2.12
ὦ Κρόνου παῖ O. 4.8
Κρόνου σὺν παιδὶ O. 7.67
εὐρύοπα Κρόνου παῖς Pae. 6.134
ἐλασίβροντα παῖ Ῥέας fr. 144.II Apollo.παῖς ὁ Λατοῦς O. 8.31
ἰήιε παῖ με[ Πα. 7C. c. 3.III Dionysos.παῖς ὁ κισσοφόρος O. 2.27
IV Athene.αὐτὰ Ζηνὸς ἐγχεικεραύνου παῖς O. 13.77
V Herakles.παῖς Διός N. 1.35
c in periphrasis. ὅθι παῖδες Ἀθαναίων ἐβάλοντο φαεννὰν κρηπῖδ' ἐλευθερίας fr. 77. 1. βούλομαι παίδεσσιν Ἑλλάνων fr. 118, cf.παίδεσσιν Ἑλλάνων I. 4.36
ἄτρωτοί γε μὰν παῖδες θεῶν (ἀντὶ τοῦ οἱ θεοί Σ.) I. 3.182a boyἐν τέτρασιν παίδων ἀπεθήκατο γυίοις νόστον O. 8.68
Ἄργει τ' ἔσχεθε κῦδος ἀνδρῶν παῖς δ ἐν Ἀθάναις O. 9.88
παίδων ὀάροισι P. 1.98
καλός τοι πίθων παρὰ παισίν, αἰεὶ καλός P. 2.72
κεῖνος γὰρ ἐν παισὶν νέος P. 4.281
τὸ δ' ἐν ποσί μοι τράχον ἴτω τεὸν χρέος, ὦ παῖ P. 8.33
στρατῷ τ' ἀμφικτιόνων ὁ Παρνάσσιος αὐτὸν μυχὸς διαυλοδρομᾶν ὕπατον παίδων ἀνέειπεν P. 10.9
Ἀχιλεὺς παῖς ἐὼν N. 3.44
ἐν παισὶ νέοισι παῖς, ἐν ἀνδράσιν ἀνήρ N. 3.72
παῖ N. 4.90
παῖς ἐναγώνιος Alkimidas N. 6.13παῖ N. 6.62
Ὥρα πότνια ἅ τε παρθενηίοις παίδων τ' ἐφίζοισα γλεφάροις N. 8.2
ὅδ' ἀνὴρ διπλόαν νίκαν ἀνεφάνατο παίδων λτ;τεγτ; τρίταν πρόσθεν (i. e. μετὰ παίδων Σ.) I. 4.71 τάκομαι, εὖτ' ἂν ἴδω παίδων νεόγυιον ἐς ἥβαν fr. 123. 12.b girl νεάνιδες ὦ παῖδες fr. 122. 7.3 descendant ὔμμιν δέ, παῖδες Ἀλάτα Corinthians O. 13.14 “ τετράτων παίδων κ' ἐπιγεινομένων αἷμα” i. e. of four generations P. 4.47 παισὶ τούτοις ὄγδοον θάλλει μέρος Ἀρκεσίλας the descendants of Battos P. 4.65Ἀλεύα τε παῖδες P. 10.5
θανὼν ὡς παισὶ κλέος μὴ τὸ δύσφαμον προσάψω N. 8.36
μοῖραν δ' εὔνομον αἰτέω σε παισὶν δαρὸν Αἰτναίων ὀπάζειν N. 9.30
μομφὰν ἔχει παίδεσσιν Ἑλλάνων, ὅσοι Τροίανδ' ἔβαν I. 4.36
ἐν δ' Οἰνώνᾳ μεγαλήτορες ὀργαὶ Αἰακοῦ παίδων τε (sc. ἀνυμνοῦνται) I. 5.35 τοῦ μὲν (sc. Αἰακοῦ)ἀντίθεοι ἀρίστευον υἱέες υἱέων τ' ἀρηίφιλοι παῖδες ἀνορέᾳ I. 8.25
4 met.ἡσύχιμον ἁμέραν παῖδ' ἀελίου O. 2.32
οὐρανίων ὑδάτων, ὀμβρίων παίδων νεφέλας O. 11.3
νωμάτω φιάλαισι βιατὰν ἀμπέλου παῖδ i. e. wine N. 9.52 Διὸς παῖς ὁ χρυσός fr. 222. 1. -
7 εὔνομος
εὔνομος, -ον1 well ordered, harmoniousτὸν εὐνομώτατον ἐς ἔρανον O. 1.37
μοῖραν δ' εὔνομον αἰτέω σε παισὶν δαρὸν Αἰτναίων ὀπάζειν N. 9.29
τάνδ' ἐς εὔνομον πόλιν (Aigina) I. 5.22 -
8 ὀπάζω
1 bestowΛάμπων δὲ μελέταν ἔργοις ὀπάζων Ἡσιόδου μάλα τιμᾷ τοῦτ' ἔπος I. 6.67
normally, of divinities,οἱ ὤπασε θησαυρὸν δίδυμον μαντοσύνας O. 6.65
κόσμον Ὀλυμπίᾳ, ὅν σφι Ζεὺς γένει ὤπασεν O. 8.84
κεῖναι γὰρ ὤπασαν τὰ τέρπν O. 9.28
πολλὰ μὲν νικαφόρον ἀγλαίαν ὤπασαν ἄκραις ἀρεταῖς ὧραι πολυάνθεμοι O. 13.14
“ τάν ποτε Ζεὺς ὤπασεν λαγέτᾳ Αἰόλῳ καὶ παισὶ τιμάν” P. 4.107τὸ μὲν μέγιστον τόθι χαρμάτων ὤπασας P. 8.65
ὤπασε δὲ Κρονίων πολέμου μναστῆρά οἱ χαλκεντέος λαὸν ἵππαιχμον N. 1.16
τᾶς ἀφθονίαν ὄπαζε μήτιος ἁμᾶς ἄπο N. 3.9
μοῖραν δ' εὔνομον αἰτέω σε παισὶν δαρὸν Αἰτναίων ὀπάζειν, Ζεῦ πάτερ N. 9.30
νίκαν τὰν λτ;γτ;ενοκράτει Ποσειδάων ὀπάσαις I. 2.14
( φάμα).ἅ τε ὤπασεν τοιάδε τῶν τότ' ἐόντων φύλλ ἀοιδᾶν I. 4.26
ἀλλὰ νῦν μοι Γαιάοχος εὐδίαν ὄπασσεν ἐκ χειμῶνος I. 7.38
“τὸ μὲν ἐμόν, Πηλέι γέρας θεόμορον ὀπάσσαι γάμου Αἰακίδᾳ” (Hermann: ὀπάσαι cod.) I. 8.39 met., ἐπεὶ στεφάνους ἓξ ὤπασεν Κάδμου στρατῷ ἐξ ἀέθλων (sc. Ἰσθμός) I. 1.11 add. inf.,αὐτὰ δέ σφισιν ὤπασε τέχναν πᾶσαν ἐπιχθονίων Γλαυκῶπις ἀριστοπόνοις χερσὶ κρατεῖν O. 7.50
πόλιν δ' ὤπασεν λαόν τε διαιτᾶν (sc. Λοκρός) O. 9.66 -
9 σύ
σύ (τᾰ, ςᾰ, σεῦ, σέο, σέθεν, τίν, τοι, σοι, σέ, σε; ὔμμᾰ（ν), μῖν, ὔμμε.)1 youa nom., voc.,I σύ (avoiding τ-allitteration)ὦ Μοῖσ, ἀλλὰ σὺ καὶ θυγάτηρ Ἀλάθεια Διός, ἐρύκετον O. 10.3
ὦ θεόμορ' Ἀρκεσίλα, σύ τοι P. 5.6
σύ τοι P. 5.6
σύ τοι P. 6.19
[ εἰ γὰρ σύ ἱν (coni. Maas: σφιν codd.: σφισιν Tricl.) N. 7.98]II τύ (always first word in sentence). “ τὺ δὲ” O. 1.85τὺ δὲ P. 2.57
τὺ γὰρ P. 8.6
τὺ δ P. 8.8
τὺ δ, Ἑκαταβόλε P. 8.61
τὺ δ' Εὐθύμενες N. 5.41
τὺ δέ, Διοδότοιο παῖ I. 7.31
b gen.,I σέθεν c. prep.,μέγα τοι φέρεται πὰρ σέθεν P. 1.88
ἄνευ σέθεν N. 7.2
Ζεῦ, μεγάλαι δ' ἀρεταὶ θνατοῖς ἕπονται ἐκ σέθεν I. 3.5
possessive,κρεῶν σέθεν διεδάσαντο O. 1.51
κραίνει σέθεν εὐτυχίαν O. 6.81
οὐκ ἄτερ παίδων σέθεν O. 8.45
σέθεν ὄπα μαιόμενοι N. 3.5
καὶ σέθεν, Ἀμφιτρύων, παῖδας προσειπεῖν I. 1.55
Αἰγεῖδαι σέθεν ἔκγονοι I. 7.15
objective,ἱκέτας σέθεν ἔρχομαι O. 5.19
with original ablative sense (= ἀπὸ σοῦ),Ὀρτυγία, σέθεν ἁδυεπὴς ὕμνος ὁρμᾶται N. 1.4
[Πος]ειδᾶνός τε παῖ, [σέθ]εν Ἰάονι τόνδε λαῷ [παι]ᾶνα [δι]ώξω (e Σ supp. G-H.) *pa. 2. 3.b σέο, c. voc.Ἁγησιδάμου παῖ, σέο δ' ἀμφὶ τρόπῳ τῶν τε καὶ τῶν χρήσιες N. 1.29
Ζεῦ, τεὸν γὰρ αἶμα, σέο δ' ἀγών N. 3.65
Ἡράκλεες, σέο δὲ προπράον' ἔμμεν ξεῖνον ἀδελφεόν τ N. 7.86
Θεία, σέο ἕκατι καὶ μεγασθενῆ νόμισαν χρυσὸν ἄνθρωποι περιώσιον ἄλλων (Bergk: σέο γ' ἕκατι.) I. 5.2 κόρα μιγεῖσ' ὠκεανοῦ Μελία σέο, Πύθι[ε ( λέχει supp. G-H.) Πα... σέο κλεόμενοι γε[ Δ. 4c. 7.IIIσεῦ σεῦ ἕκατι O. 14.20
σεῦ δὲ πάτρᾳ Χαριάδαις τ' ἐλαφρὸν ὑπερεῖσαι λίθον Μοισαῖον N. 8.46
c dat.,I τοι (τοι O. 8.59
, N. 4.79, N. 9.32, I. 1.6 v. τοι part.), encliticεἴ τι τοι χάρις νόον ὑπὸ γλυκυτάταις ἔθηκε φροντίσιν O. 1.18
“ εἰδότι τοι ἐρέω” P. 4.142 “ μῆλά τε γάρ τοι ἐγὼ ἀφίημ” P. 4.148 “ καί τοι μοναρχεῖν καὶ βασιλευέμεν ὄμνυμι προήσειν” P. 4.165ἐγὼ τόδε τοι πέμπω N. 3.76
ἀναβάλεο· Μοῖσά τοι κολλᾷ χρυσὸν (“Selbstanrede,” Maas) N. 7.77 “ ἄγε τῶνδέ τοι ἔμπαν αἵρεσιν παρδίδωμ” N. 10.82 “ἔσσεταί τοι παῖς, ὃν αἰτεῖς, ὦ Τελαμών” I. 6.52 τοῦτό γέ τοι ἐρέω fr. 42. 2. σύνες ὅ τοι λέγω fr. 105. 1. ἐρατᾶν ὄχημ' ἀοιδᾶν τοῦτό τοι πέμπω ( τοι supp. Boeckh: om. codd.) fr. 124. 2. μνάσθηθ' ὅτι τοι ἕσσατο ἄνακτι βωμὸν fr. 140a. 62 (36).II σοι (avoiding τ- allitteration: τοι passim Schr.; σοί Wil., Hermes, 1879, 194n), enclitic, Παιάν τέ σοι τιμᾷ φάος ( σοὶ Turyn) P. 4.270 “ νῦν δ' εὐρυλείμων πότνιά σοι Λιβύα δέξεται εὐκλέα νύμφαν” P. 9.55 “ ἔστι σοι τούτων λάχος” ( σοὶ Turyn) N. 10.85 ] νοῖον ἃσο / σε[ (sic Snell: ἃσοι / σθ legit Radt: ἆς οἶσθ e. g. Turyn) Πα.. 1. τί ἔρδων φίλος σοί τε, καρτερόβρεντα Κρονίδα, εἴην; fr. 155. 1.III τίν ( τᾰν but τῖν codd., I. 6.4)τὶν δὲ O. 5.7
Ἁγησία, τὶν δ O. 6.12
τὶν δ O. 10.93
τὶν γὰρ O. 12.3
εἴη, Ζεῦ, τὶν εἴη ἁνδάνειν P. 1.29
σύν τοι τίν κεν ἁγητὴρ ἀνὴρ τράποι P. 1.69
τὶν δὲ P. 3.84
τὶν δὲ P. 4.275
τίν τ, Ἐλέλιχθον P. 6.50
τίν γε μέν N. 3.83
σὺν δὲ τὶν N. 7.6
Θεαρίων, τὶν δ N. 7.58
ἐν τίν κ' ἐθέλοι N. 7.90
ὦ μάκαρ, τὶν δ' ἐπέοικεν N. 7.95
πὰν δὲ τέλος ἐν τὶν ἔργων N. 10.30
τὶν δ' ἐν Ἰσθμῷ διπλόα θάλλοισ ἀρετά, Φυλακίδα I. 5.17
ἐν Νεμέᾳ μὲν πρῶτον, ὦ Ζεῦ, τὶν ἄωτον δεξάμενοι στεφάνων ( τίν γ metr. causa Pauw.) I. 6.4τὶν δέ, χρυσο[ Pae. 3.13
τὶν μὲν ἐμὶν δὲ Πα. 1. 1. Δαμαίνας παῖ, ἁγέο· τὶν γὰρ εὔφρων ἕψεται πρώτα θυγάτηρ Παρθ. 2. 67.d acc.,I σε (never in first position), enclitic,στάσις σ' ἄμερσε πάτρας O. 12.16
σάμερον μὲν χρή σε πὰρ ἀνδρὶ φίλῳ στᾶμεν P. 4.1
σε χαίρειν ἐστρὶς αὐδάσαισα P. 4.61
“ καὶ τίς ἀνθρώπων σε χαμαι- γενέων πολιᾶς ἐξανῆκεν γαστρός;” P. 4.98τῶ σε μὴ λαθέτω, Κυράνα P. 5.23
πλεῖστα νικάσαντά σε καὶ τελεταῖς ὡρίαις ἐν Παλλάδος εἶδον P. 9.97
αἰτέω σε, φιλάγλαε P. 12.1
Αἰακῷ σε φαμὶ γένει τε Μοῖσαν φέρειν (sc. θυμέ v. 26) N. 3.28μοῖραν δ' εὔνομον αἰτέω σε παισὶν δαρὸν Αἰτναίων ὀπάζειν, Ζεῦ πάτερ N. 9.30
οἵ σε γεραίροντες ὀρθὰν φυλάσσοισιν Τένεδον N. 11.5
“νῦν σε, νῦν εὐχαῖς ὑπὸ θεσπεσίαις λίσσομαι” I. 6.44πρὸς Ὀλυμπίου Διός σε, χρυσέα κλυτόμαντι Πυθοῖ, λίσσομαι Pae. 6.1
οὕνεκεν οὔ σε παιηόνων ἄδορπον εὐνάξομεν Pae. 6.127
σέ τε καὶ ῥαδ[ Πα. 7. d. 2.ἀλλά σε πρὸς Διός, ἱπποσόα θοάς, ἱκετεύω Pae. 9.7
τοῦτ' αἴτημί σε fr. 155. 3. ]γάρ σε, Ἑκαβόλε fr. 140a. 60 (34). as generaliz ing pron., (= τις),πάντ' ἔχεις, εἴ σε τούτων μοῖῤ ἐφίκοιτο καλῶν I. 5.15
II σέ emphatic,υἱὲ Ταντάλου, σὲ δ O. 1.36
εἴη σέ τε τοῦτον ὑψοῦ χρόνον πατεῖν O. 1.115
σέ τ, Ὀλυμπιόνικε O. 5.21
ὃς σὲ μὲν Νεμέᾳ πρόφατον θῆκεν O. 8.16
σὲ δ, ὦ Δεινομένειε παῖ P. 2.18
ὅθεν φαμὶ καὶ σὲ τὰν ἀπείρονα δόξαν εὑρεῖν P. 2.64
σὲ ποτὶ πάντα λόγον ἐπαινεῖν (σε add. Bergk: om. codd.) P. 2.66ὦ μάκαρ υἱὲ Πολυμνάστου, σὲ δ P. 4.59
“ὦτον καὶ σέ, τολμάεις Ἐπιάλτα ἄναξ” P. 4.89 “ ἀλλ' ἐμὲ χρὴ καὶ σὲ” P. 4.141σὲ δ' ἐρχόμενον ἐν δίκᾳ P. 5.14
Ἀλεξιβιάδα, σὲ δ' ἠύκομοι φλέγοντι Χάριτες P. 5.45
“ καὶ γὰρ σέ ἔτραπε μείλιχος ὀργά” P. 9.42Κάστορος βίαν, σέ τε, ἄναξ Πολύδευκες P. 11.62
ὦ Τιμόδημε, σὲ δ' ἀλκὰ παγκρατίου τλάθυμος ἀέξει N. 2.14
μεταίξαις σὲ (coni. Turyn: μεταίξαντα codd.) N. 5.43 σέ γ' ἐπαρκέσαι (coni. Turyn: τό γ' ἐπάρκεσε codd.) N. 6.60παῖ, σέ τ' ἐνόσφισε καὶ Πολυτιμίδαν N. 6.62
σὲ δ' ἐς νᾶσον Οἰνοπίαν ἐνεγκὼν κοιμᾶτο I. 8.21
σὲ καὶ[ Πα. 7B. 2. σὲ δ' ἐγὼ παρὰ μιν αἰνέω μέν, Γηρυόνα fr. 81 ad Δ. 2. [γ. te, u(/datos o(/ti te puri\ ze/oisan ei)s a)kma\n maxai/ra| ta/mon kata\ me/lh, trape/zaisi/ t) — fa/gon (τε = σε Christ, Wackernagel, Kl. Schr., 29) O. 1.48 τέ γ' ἐπαρκέσαι (coni. Maas: τό γ codd.: σέ γ Turyn) N. 6.60]e dat. pl.,I ὔμμι, ἔνθεν δ ὔμμι Λατοίδας ἔπορεν Λιβύας πεδίον i. e. you, Arkesilas, and your ancestors P. 4.259II ὔμμιν, ἐγγυάσομαι ὔμμιν, ὦ Μοῖσαι, φυγόξεινον στρατὸν μηδ ἀπείρατον καλῶν ἀφίξεσθαι (de Jongh e Σ: μή μιν codd.: μὴ μὲν Hartung) O. 11.17ὔμμιν δέ, παῖδες Ἀλάτα O. 13.14
ὦ Συράκοσαι ὔμμιν τόδε φέρων μέλος P. 2.3
(O. 14.5, I. 2.30 v. ὑμῖν.)III μῖν, σὺν γὰρ ὑμῖν ( ὔμμιν coni. Hermann: the Graces) O. 14.5 οὐκ ἀγνῶτες ὑμῖν ἐντὶ δόμοι οὔτε κώμων οὔτε μελικόμπων ἀοιδᾶν ( ὔμμιν coni. Turyn: the sons of Ainesidamos) I. 2.30 πολύξεναι νεάνιδες ὑμῖν ἄνευθ' ἐπαγορίας ἔπορεν, ὦ παῖδες fr. 122. 6.f acc. pl., ὔμμε, Τιμόσθενες, ὔμμε δ' ἐκλάρωσεν πότμος Ζηνὶ γενεθλίῳ i. e. you and your family O. 8.15ὔμμε τ, ὦ χρυσάρματοι Αἰακίδαι, τέθμιόν μοι φαμὶ σαφέστατον ἔμμεν ῥαινέμεν εὐλογίαις I. 6.19
-
10 Αἰτναῖος
1 of Etnaa epithet of Zeus, v. Cook, Zeus, p. 908.Ζηνὸς Αἰτναίου κράτος O. 6.96
Ζηνὸς Αἰτναίου χάριν N. 1.6
b epithet of Hieron.παρ' Αἰτναῖον ξένον P. 3.69
c m. pl. as subs. citizens of Aitnaμοῖραν δ' εὔνομον αἰτέω σε παισὶν δαρὸν Αἰτναίων ὀπάζειν N. 9.30
Перевод: с греческого на все языки
со всех языков на греческий- Со всех языков на:
- Греческий
- С греческого на:
- Все языки
- Английский
- Немецкий
